Zin is een veel gebruikt woord met verschillende betekenissen.
Iedereen kent het woord zin als in ergens wel of geen zin in hebben of bij afwezigheid van zin die dan maar maken. Het verwijst hierbij altijd naar lust, goesting, animo of trek.
Zin als in Zingeving in dit stuk betreft de bestaansreden.
Aan de hand van een metafoor, vrij naar Plato en Gudjieff, zal ik zingeving uitleggen.
Je zou de mens kunen vergelijken met een koets met paarden en een koetsier De koets is het fysieke lichaam, het biologische menselijke aspect. Het biedt bescherming en is een fysiek voorwerp wat voortbewogen wordt. Dit gebeurt door de paarden, die in deze metafoor gelijk staan aan de emoties. De emoties/paarden zijn de motor van de mens, ze zijn driftmatig en bestaan uit behoeftes en remmende angsten. Deze emoties worden in toom gehouden door de koetsier, ofwel het Ego. De koetsier leidt de driftmatige impulsen van de emoties in de juiste banen door de paarden in toom te houden en te verzorgen. Verder houdt hij contact met de omringende sociale wereld, hij kiest de te volgen route, verzogt de paarden en de koets en houdt overzicht. De koetsier fungeert deels ook als Superego, namelijk het normatieve en aangeleerde beoordelen van goed en kwaad. Hij streeft naar het volbrengen van zijn taak binnen de geldende regels en normen. Hij probeert het geheel zo probleemloos mogelijk door de werled te loodsen en heeft voor dieper liggende waarden, idealen en zingeving geen plaats. Als samenwerking tussen de koets, paarden en de koetsier goed verloopt kunnen ze zich veilig in het sociale verkeer begeven.
Maar wat als het mis gaat? De paarden zijn moe of getraumatiseerd (emotionele problemen), de koets vertoont mechanische gebreken (lichamelijke ziekten), of de koetsier is niet in staat het geheel in toom te houden (controleverlies) zodat de paarden er ongericht met de koets vandoor gaan.
Dan is er sprake van een crisis. De samenwerking is verstoord.Er kan externe hulp worden ingeroepen. De 'wegenwacht'in de vorm van artsen, die zich bezighouden met het welzijn van de koets (fysieke lichaam) en psychologen die zich bezighouden met de paarden, de koetsier, hun samenwerking en het contact met de omgeving.
Het beeld van de koets als metafoor is niet compleet, het beschrijft allemaal eigenschappen waar de mens over beschikt en niet wat hij IS: want wat is het nut van een koets, paarden en een koetsier als er niemand in de koets zit!
De koets hangt dan doelloos rond, rijdt misschien heen en weer tegen de verveling, maar het geheel is betekenisloos, zinloos, richtingloos. Er is sprake van een leegte een afwezigheid van dat wat betekenis geeft.
De persoon die in de koets zit, degene die op weg is, hij is het slechts die zin geeft aan het geheel. Hij is degene die richting bepaalt door het vervullen van de meest zinvolle mogelijkheid in de gegeven situatie. Deze gerichtheid is wat de passagier, geestelijke persoon, zijn reis (zijn leven) doet ondernemen. Het wezenlijke menselijke in de mens.
De koets, paarden en koetsier, zijn als het ware slechts 'hulpmiddelen'om deze 'reiziger'op zijn weg te helpen. Waar de koets, koetsier en paarden zich altijd bevinden in een beperkte wetmatigheid, is de passagier altijd vrij en daardoor in staat zelf te iezen welke houding hij aanneemt tegenover de vragen die het leven aan hem stelt. De passagier is existentieel en overstijgt het psychische, het sociale en het somatische.
